Ár er liðið

Jæja kæru vinir og félagar. Nú er ár síðan Jón Ásgeir Sigurðsson, pabbi, dó.

Það er ekki sjaldan þetta árið sem ég hef hugsað með sjálfri mér, ef hann bara vissi! Þvílíkar sviptingar í borgarmálum, bæjarmálum Kópavogs og á landsvísu. Djísuss...

Ég trúi ekki á drauga eða árur en finnst ekkert að því að aðrir séu á þeirri línu. Það bara hentar mér ekki. En eitt furðulegt gerðist um daginn. Ég lá uppi í rúmi að hvíla mig. Ég dormaði eins og sagt er, milli svefns og vöku. Þá er ýtt í öxlina mína, pabbi hallar sér að mér og segir: "Ætlarðu ekki að kveðja?"

Ég stökk náttúrulega á fætur og auðvitað stóð enginn við hliðina á mér en ég hefði getað svarið það að ég var vakandi þegar þetta gerðist. Svona er þetta......Fríkí!